ஏகாம்பரேஸ்வரர் கோவில், சுந்தர பாண்டிய பட்டினம், புதுக்கோட்டை

vஏகாம்பரேஸ்வரர் கோவில், சுந்தர பாண்டிய பட்டினம், புதுக்கோட்டை

ஸ்தல புராணம் மற்றும் கோவில் தகவல்கள்

சுந்தர பாண்டிய பட்டினம் – அல்லது உள்நாட்டில் SP பட்டினம் – பாண்டிய மன்னன் சுந்தர பாண்டியனிடமிருந்து அதன் பெயரைப் பெற்றது (இவர் முன்பு கூன் பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். மன்னன், நோயால் பாதிக்கப்பட்டு, முதுகு குனிந்திருந்தான் (அவனுக்கு கூன்-பாண்டியன் என்று பெயர் வழங்கப்பட்டது), சமண துறவிகளின் மயக்கத்தில் விழுந்தான். அவரது அரசி மங்கையர்க்கரசி மற்றும் மந்திரி குலச்சிறை (இருவரும் நாயன்மார்கள்) சமணர்களால் பல இன்னல்கள் மற்றும் சவால்களுக்கு ஆளான பிறகு, மதுரைக்கு விஜயம் செய்து மன்னனைக் குணப்படுத்திய சம்பந்தரிடம் மன்றாடினர். மன்னன் இறுதியில் சைவ சமயத்தில் நம்பிக்கை கொண்டவனாகவும், சம்பந்தருக்கு எப்போதும் நன்றியுள்ளவனாகவும் ஆனான், குழந்தை துறவியை அவன் திரும்பும் பயணத்தில் பின்தொடர்ந்தான். இந்த இடத்தில்தான் இருவரும் பிரிந்தனர், அவர்களின் உறவின் அடையாளமாக, மன்னர் இங்கு மூல கோவிலை கட்டியதாக கூறப்படுகிறது.

காஞ்சிபுரத்தில் காட்சியளிக்கும் மாமரத்தின் அடியில் சுயம்பு மூர்த்தியாக காட்சியளித்ததால், சிவபெருமான் இங்கு ஏகாம்பரேஸ்வரர் / ஏகாம்ரேஸ்வரர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

இந்த கோவிலின் தெய்வத்தின் மீது நம்பிக்கை மற்றும் நம்பிக்கையின் பல கதைகள் உள்ளன, ஒரு குடும்பத்தில் ஒரு பெண் குழந்தை இருந்தது, அது ஒருபோதும் கண்டுபிடிக்க முடியாத நோயுடன் உள்ளது. குடும்பம் எல்லாவிதமான கஷ்டங்களையும் அனுபவித்தது, இறுதியில் அவர்களின் கிராமத்தின் பெரியவர்களால் இங்கே வழிபடும்படி கூறினார். அவர்கள் அவ்வாறே செய்து தங்களின் எல்லா பிரச்சனைகளிலிருந்தும் விடுபட்டனர். இங்குள்ள இறைவனின் பெருமையைப் பறைசாற்றும் வகையில் இந்தக் கோவிலுக்குக் கூறப்படும் பல கதைகள் உள்ளன.

அசல் கோயில் பல்லவர் காலத்தில் கட்டப்பட்டதாகக் கூறப்பட்டாலும், தற்போதுள்ள சில கட்டிடக்கலைகளின் அடிப்படையில், கட்டுமானக் கோயில் ஆரம்பகால பாண்டியர்களின் காலத்திற்குப் பிறகு இருக்கலாம், எனவே 8 அல்லது 9 ஆம் நூற்றாண்டில் இது உருவாக்கப்படலாம். சுமார் 1200 ஆண்டுகள் பழமையானது. சில தூண்கள் மற்றும் பிரகாரத்தில் உள்ள சில சிவாலயங்கள் உன்னதமான சோழர்களின் குணாதிசயங்களைக் காட்டுகின்றன, மேலும் அவை பிற்காலத்தில் கூடுதலாக அல்லது புதுப்பிக்கப்பட்டதாக இருக்கலாம்.

கோவிலின் கிழக்குச் சுவரின் வெளிப்புறத்தில் ஸ்வய கண்டன கிரியா என்று குறிப்பிடப்படுவதைச் சித்தரிக்கும் ஒரு சுவாரசியமான அடித்தளச் சிற்பம் உள்ளது. இது பழைய காலங்களில், இராணுவத்தின் ஒரு உறுப்பினர், போர் கடவுள்களை சாந்தப்படுத்தவும், வெற்றியை தன் பக்கம் கொண்டு வரவும் செய்த சடங்கு பலியை குறிக்கிறது. இந்த தியாகத்தின் அசாதாரண அம்சம் என்னவென்றால், நபர் தனது கழுத்தில் ஒரு வாளைப் பிடித்து, இரு கைகளையும் பயன்படுத்தி அதை பின்னோக்கி இழுத்து, அதன் மூலம் தன்னைத் தானே துண்டித்துக் கொள்கிறார்!

இக்கோயிலில் 3 நிலை ராஜகோபுரமும், அதைத் தொடர்ந்து நந்தி மண்டபமும் உள்ளது. த்வஜஸ்தம்பம் இல்லை. நந்தி மண்டபத்திற்குப் பிறகு கிழக்கு நோக்கிய கர்ப்பகிரகமும் தெற்கு நோக்கிய அம்மன் சந்நிதியும் அமைந்துள்ள மண்டபமாகும். விநாயகர் கர்ப்பகிரகத்தின் நுழைவாயிலில் இருக்கிறார்.

கோஷ்டத்தில் தட்சிணாமூர்த்தி மற்றும் லிங்கோத்பவர் சன்னதிகள் மட்டுமே உள்ளன. வடக்கு பகுதி முழுவதும் காலியாக உள்ளது. பிரகாரத்தில் விநாயகர், முருகன், துணைவியார் வள்ளி, தெய்வானை, சண்டிகேஸ்வரர், பைரவர், சூரியன், சந்திரன் சன்னதிகள் உள்ளன. இங்கு தனி நவக்கிரகம் சன்னதி இல்லை. பிரகாரத்தில், சேதமடைந்த பல விக்ரஹங்களையும் காணலாம்.

கோயிலின் தெற்கே ஒரு தனி மண்டபம் உள்ளது, இது இந்த கோயில் அமைந்துள்ள முக்கியமான கடற்கரை சாலையில் ஒரு சத்திரம் அல்லது ஓய்வு இல்லமாக செயல்பட்டது. பக்தி துறவி அப்பர் இந்த மண்டபத்தில் தங்கியதாக கூறப்படுகிறது.

சோழர் காலத்தில் கட்டப்பட்ட இது போன்ற ஓய்வு இல்லங்கள் இந்த கடற்கரைப் பாதை முழுவதும் சுமார் 50 கி.மீ. இருப்பினும், அவற்றில் பெரும்பாலானவை இன்று இல்லை. இவை இரண்டு பயணிகளுக்கும் வசதியாக இருந்தன, மேலும் இவை ஊருகாய் வண்டி (ஊறுகாய் வண்டி) என அழைக்கப்பட்டது, இது உணவுப் பொருட்களையும் (ஊறுகாய் உட்பட, அதனால் ஊறுகாய் என்று பெயர்) மற்றும் உணவு தானியங்களையும் நிலம் முழுவதும் கொண்டு சென்றது.

நுழைவாயிலை எதிர்கொள்ளும் பெரிய மண்டபத்தில் நடனத்தில் நடராஜரின் அழகிய கல் விக்ரஹமும், ஒரு தூணில் ஒரு மன்னன் – மறைமுகமாக சுந்தர பாண்டியனின் உருவம் உள்ளது. இதற்கு முன், வலதுபுறம், இன்று காலி அறை உள்ளது, ஆனால் ஐகானோகிராஃபியின் படி, இது ஒரு காலத்தில் சிவன் கோவிலாக இருந்திருக்கலாம் (சுந்தர பாண்டியனுடனான தொடர்பைக் கருத்தில் கொண்டு இது ஒரு ஜெயின் கோவிலாக இருக்கலாம் என்று சிலர் கருதுகின்றனர்). தெற்கு நோக்கியதால் நடராஜர் கூட வீற்றிருக்கலாம். மண்டபம் மற்றும் சன்னதி இரண்டும் பிரதான கோவிலின் அதே காலகட்டத்தைச் சேர்ந்தவை, மேலும் பல்லவ மற்றும் சோழர் பாணிகளின் கலவையாகும்