உறவுகள் – கவிதை பகுதி 2
போதிமரம்
பா. தேவிமயில் குமார்
உரமாக அன்று
உனக்கிருந்தேன்,
இன்றோ…
களர் நிலமாகக்
காட்சியளிக்கிறேன்
பாலும் தேனும்
பார்த்து, பார்த்து
ஊட்டி விட்டு
உனக்காகவே
வாழ்ந்ததெல்லாம்
வசந்த காலங்கள் !
உன்னைப் பற்றிய
நினைவிலே நான்,
என் நினைவென்பதே
இல்லாமல் நீ !
என்ன செய்வது ?
என் வயது வரும்போது
உனக்கும் புரியுமோ ?
நல்லவேளை உன் தாய்
நல்லபடியாய்
போய் விட்டாள் !
இல்லையென்றால்
இப்படி ஒரு மகனா ? என
இடிந்து போயிருப்பாள் !
நீ வசதியாய்
வாழ்ந்திட,
நான் அசதி
பார்க்காமல்
உழைத்த காலங்கள்
அன்று,
பரவாயில்லை,
நீ….
நன்றி மறக்கவில்லை,
வசதியான,
வளமான
முதியோர் இல்லத்தை இந்த
முதியவனுக்குக்
கொடுத்துள்ளாய் என்
குமரனே !
காருக்கு இடமும்,
காலணிக்கு இடமும்
அழுக்குப் பெட்டிக்கு இடமும்
அழகு பொம்மைக்கு
இடமும் வீட்டில்
ஒதுக்கிய மகனே,
உன் மனது பெரிதுதான் !
என்னை பத்திரமாக நீ
என்றும் பார்த்துக்கொள்ள
வேண்டாமடா !
வேண்டாத பாத்திரங்கள்
வைத்திடும் அறையிலாவது
ஒரு இடம் கொடுத்திடடா !
என்ன தான்
என்னை நீ
வெறுத்து
ஒதுக்கினாலும், உன்
நினைவுகள்
என்னை விட்டு
நீங்க மறுக்கிறதடா !
“பெத்த மனம்
பித்து” என்பது
புரிகிறது இப்போது !
ஏட்டுக் கல்வியை
எக்கச்சக்கமாய்
கொடுத்தேன் உனக்கு,
எதிர்கால வாழ்க்கை
எதிலென்று கேட்டாய்,
கல்வி மட்டுமே,
கரை சேர்க்குமென்றேன்
அன்று,
அப்போது கூட
அம்மா, அப்பாவை
அனுசரணையாக
கவனித்துக் கொள்வதே
கண்ணியமான வாழ்க்கை
என சொல்லவில்லையே
அதன் பலனை இன்று
அனுபவிக்கிறேன், மகனே !
ஓய்வூதியத்திற்காகவும், உன்
எதிர்காலத்திற்காகவும்,
ஓடி ஓடி உழைத்து விட்டு
இன்று ஓய்ந்து விட்டேனடா
இன்று ஓய்வில்லாமல்
ஓடுவது கவலைகள்தான்
என்னை நீ
ஒதுக்கி வைத்ததைப் பற்றி
எனக்குக் கவலையில்லை
ஊர் உன்னை தூற்றுமே !
உன்னைப் பார்த்து உன்
மகனும் கற்றுக் கொள்வான்
மகனே, எதிர் காலத்தில்
என் நிலை
உனக்கு வேண்டாமடா
இங்கு பரிமாறப்படும்
உனக்குப் பிடித்த
உணவுகளை,
உண்ண மனம் வரவில்லை,
மகனே, வா
மகிழ்ச்சியோடு
ஒரு வாய்
ஊட்டுகிறேன்,
ஒரு முறை வருவாயா ?
காலையும்
மாலையும்
சாலையை மட்டுமே
சலிக்காமல்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்,
உன் பாதங்கள்
என் இடம் நோக்கி
வருமா ? என
முதியோர் இல்லங்கள்
என்ன போதி மரமா ?
இந்த வயதில் நான்
என்ன ஞானம் பெறவா
இங்கு வந்துள்ளேன் ?
மகனே, நீ என்னை
பார்க்க வரும்போது உன்
மகனை, அழைத்து வராதே ! அந்த
பட்டுக்குட்டிக்கு
உன்னைவிட
புத்தி அதிகம் !
எதிர்காலத்தில்
உன்னை, நிச்சயமாய்
எந்த முதியோர்
இல்லத்திற்கும்
அனுப்பவே மாட்டான்,
ஆனால்……
உனக்காகக் கட்டிக் கொடுப்பான்
“இதைவிட வசதியான முதியோர்
இல்லத்தை”
இப்படிக்கு
உன் பிரியமுள்ள
அப்பா