மற்றொரு கோணத்தில்..
◆ கவிதை ◆
– பா.தேவிமயில் குமார்
◆ பாட்டி வீடு
மட்டுமல்ல,
பக்கத்து
வீடும் தூரமானது!
◆ வீட்டிலா? நானா? என்ற
வீரமகன்கள்
வீட்டு வேலையில்
உதவுகின்றனர்!
◆ கடையைத் தவிர
மற்றப்பொருட்களை,
கதவருகில் கொண்டுவந்து
கூவிக் கூவி விற்கின்றனர்!
◆ சூரியனின் சுடர் படாத
பூமியைப் போல,
சின்னக் குழந்தைகளில்லாத
பள்ளிக் கூடங்கள்!
◆ கை, கால் அலம்பச் சொன்ன
முன்னோர்களின்
காலடிச் சுவடுகளை
கைக் கொள்கிறோம்!
◆ ஆங்கில மோகம்
அதிகமே, மருந்திலும் கூட!
அட, நாட்டு மருத்துவம்
இன்று நடைமுறையானது!
◆ தொலைதூரத்தில், கால்கள்
தேய பயணிக்கும்
தொழிலாளர்களுக்காக,
கண்ணீர் சிந்துகின்றோம்!
◆ மற்ற நாட்டில் கேட்ட
மரண ஓலங்களுக்கு,
மனதின் ஆழத்திலிருந்து
அஞ்சலி செலுத்துகிறோம்!
◆ பாலா பிஷேகம் செய்து
படம் ஓட்டிய காலம் போய்,
புதிய திரையில் புதிய
படம் பார்த்ததும் மறக்குமா?
◆ பேரணி, ஆர்ப்பாட்டம்,
பொதுக் கூட்டமில்லாத,
புதிய வாழ்க்கை
பெரிய ஆச்சரியம் தான்!
◆ பத்துப் பந்தி வைத்து
பல, லட்சம் விழுங்கிய,
“பளபள” கல்யாணங்கள்-இன்று
பத்துப்பேருடன் நடக்கிறது!
◆ நகரம் கொடுத்தது
நாகரீக வாழ்க்கை! என
நினைத்தவர்கள், இன்று
ஊர் நாட்டுப் பக்கம் வந்தனர்!
◆ கடைநிலை ஊழியர்,
காவல், சுகாதாரப்
பணியாளர்களை, கை கூப்பி
மரியாதை செய்கிறோம்!
◆ கட்டிப் பிடித்து வாழ்த்திடும்
கலாச்சாரம் மறைந்து,
கை கூப்பி வணங்கிடும்
காலமும் வந்து விட்டது!
◆ எதிர் காலத்தைப் பற்றிய
எண்ணங்கள் இருந்தது!
இப்போது நிகழ்காலம்
எவ்வாறு போகும் என யோசிக்கிறோம்!
◆ மூன்றாம் உலகப்போர்
மூளுமென்றனர், ஆம்!
கொரோனாவும் கண்டிப்பாக
காலன் அனுப்பியப் போர்ப் படைதான்!
◆ இறைவன் வரிசையில்
காத்திருக்கிறான்
இன்றாவது பக்தனைக்
காணமுடியுமா? என்று…
◆ பாதிப்புகள் அதிகமே!
அதைவிட படிப்பினைகள் அதிகமோ, அதிகம்!
பாதுகாத்துக் கொள்வோம்
பத்திரமாக இருந்திடுவோம்!
– பா.தேவிமயில் குமார்