காதல் கவிதைகள் – தொகுப்பு 2
பா. தேவிமயில் குமார் கவிதைகள்
தொற்று
காலத்தின்
முதல் தொற்றான
காதலை, ஏனோ
இன்னும்
“சமூகத் தொற்றாக”
அறிவிக்கவில்லை ?
சீதனம்
அன்று
காதலைப் பயன்படுத்தி
மனிதர்களை நேசித்தோம் !
இன்று….
பொருட்களைப் பயன்படுத்திக்
காதலை நேசிக்கிறோம்
நாடு
காதலர் மட்டும்
காதலிக்க ஒரு நாடு
வேண்டுமென்போம் !
ஆனால்
உருவாக்கத்தான்
ஒருவரும் வருவதில்லை !
பண்டமாற்று
காதலிக்கும் போது
களவு போனது
இதயம்…. உன்னிடமிருந்து
திரும்ப வந்ததென்னவோ ….
கனவுகள்…. நிறையவே !
காதல் படபடப்பு
காதலைக் கண்டபிறகு
தேன் கூட்டின்
திசை மறந்தத்
தேனீயைப் போல
தடுமாறுகிறது இதயம் !
காதலில் ஏமாற்றம்
தோல்வியும்,
காத்திருப்பதும்,
காதலில் சகஜம்தான் !
ஆனால்
பொய்க் காதலை
மெய்யென நினைத்த
மனசுக்கு…..
என்றும் நிம்மதியில்லை !
ஜாதியக் காதல்
கனவின் விளிம்பில்
கரம் பிடித்தேன் உன்னை
அப்பாடா ……
காயங்கள் ஏதுமில்லாமல்
தப்பித்துவிட்டேன் !
கனவென்பதாலே !
ஊடல்
எப்படியோ,
ஊடல் நாட்களிலும்
நம்மை ஏதோவொரு
இசையால்
இணைத்து விடுகிறாய்
இளை(சை)ய ராஜா !
பார்வையாளர்
காதலைக்
காதலித்திட
காதலிக்க வேண்டும்
என்பதில்லை !
பார்வையாளராக
இருந்தாலும் போதுமே !
கௌரவக் கொலை
கேவலமான
செயலுக்கு
கௌரவமான
பெயர் !
– பா. தேவிமயில் குமார்