உறவுகள் – கவிதை பகுதி 11
ஆறு
பா. தேவிமயில் குமார்
மணல் கொள்ளை
அன்று மனுநீதி காத்தான் ஒரு
மன்னன் !
இன்று,
மண் நீதி காத்திட
மன்னனுமில்லை, இங்கு
மண்ணுமில்லை !
சுரண்டல்
கட்டாயக் கருக்கலைப்பு
செய்வது போல
சற்றும் இரக்கமில்லாமல்
சுரண்டியதேன் ?
என் மணல் குழந்தைகளை ?
தாகம்
உங்களின்
தாகம் தீர்க்க
ஓடி வந்தேன்
ஆனால்…..
எனக்கு ஏன்
அமிலத்தையும்
அழுக்கையும்
புகட்டினீர்கள் ?
அணைகள்
பயிர்கள் செழிக்க
பயணப்பட்டேன் !
பாதி வழியில்
அடைபட்டேன் !
அடுத்த இடத்தின்
தாகம் தீர்த்திட
அனுமதி கிடைக்கவில்லை ?
என்னை சிறை வைப்பதேன் ?
கூவம்
அக அழுக்கை
அகற்றுகிறாள், கங்கை !
ஆனால்…….
ஊரிலுள்ள
புற அழுக்குகளோடு
பயணப்படும் நீயும்
கங்கையே !
கரை(ற)
கரைகளே என்
காவலர்கள்,
இப்போதெங்கே? அவர்கள்
ஓ…..
கறைகளுடனும்
கட்டிடங்களுடனும்
கரை(ல)ந்து நிற்கிறார்கள் !
இப்படிக்கு
க(த)ண்ணீருடன் ஆறு